قدس آنلاین، گروه استان ها- راضیه کشاورز: روستای باغ میران از توابع شهرستان برخوار در حال حاضر محل اسکان ۷۴ نفر در قالب ۲۴ خانوار است، این روستا دارای مردمانی با فرهنگ مؤمن و شهید پرور است که کشاورزی، دامداری و فرش بافی اشتغال  قدیم مردمان آن و کشت آبی، گندم، جو و تره بار، انار و بادام شغل فعلی مردم روستا به شمار می رود.

وجود چاله میرحاج در کنار جاده باغ میران، قلعه حمام کهنه تالار با سازه های مهندسی و طرح و نقشه ای که ساکنین آن در مواقع خطر با یکدیگر ارتباط داشته اند، در چند طبقه، حکایت از زندگی مردمی فهیم در این روستا دارد.

شنیده ها حکایت از آن دارد شجره نامه روستای باغ میران از متولی شاه عبدالعظیم توسط حسین حیدری (نانوا) در تهران، زمان رضا شاه به مبلغ بیست و پنج تومان خریداری و مجدداً به متولی بازگردانده شده است.

فرمان شاه طهماسب صفوی سال ۱۱۴۰ هجری شناسه در طایفه بنی اسد در باغ میران است.

 مردم روستای تاریخی باغ میران در اثر جنگ های افاغنه با شاه سلطان حسین و جنگ نادرشاه با افاغنه در دشت مورچه خورت و باغ میران که به بیرون راندن عده ای از ایران منجر شد، بناچار به محلی که بعداً کلهرود نامیده شد، نقل مکان کردند.

انتساب نسبت توده مردم این روستا، به «حبیب ابن مظاهر» و طایفه آن بزرگوار و انتساب به شاهزاده امامزاده سید محمد (ع) از فرزندان امام زین العابدین (ع) در باغ میران می رسد.

روستای باغ میران قطب صنعت تولید گیاهان دارویی 

روستای باغ میران قطب صنعت تولید گیاهان دارویی در اصفهان به شمار می رود که در آن گیاه شیرین بیان از نظر دارویی یا میجو فراوان یافت می شود.

حسین علی امینی کلهرودی متولد ۱۳۱۹ معتقداست وجود بهترین گیاهان دارویی در منطقه بر شهرت روستای باغ میران افزوده است.

وی تاکید می کند: از جمله این گیاهان دارویی منطقه روستای باغ میران می توان: شیرین بیان یا میجو، کما (برای شیردهی دام ها)، اردولک (ریشه عمیق برای سوخت و گل آن برای شویندگی شیر خشت از این گیاه گرفته می شود)، کپ (ریشه آن برای ضد عفونی، چوبک (کف فراوان و شست و شو)، روناس (رنگ ثابت قالی)، سیاه دان (علوفه دام)، گل بنفشه، پونه صحرایی، بارهنگ، نعنا صحرایی، گل گاوزبان، تلخه، شیر مال، قدومه، شاه تره، اشک، کوکنار، گون (کتیرا)، گون تلخه، نسیم (جارو)، جگر، گاوپونه (شهد آن برای عسل)، گزمه، جوخوار، اسپرزه، ذول (خوراک دام)، عیاق، آویشن، زرشک، نسترن، خارخاسک، گل پنیرک، نخود کوهی، تره کوهی، چای صحرایی، لاله شنگ، گز، چرخه (برای سوخت)، شیرین (برای سرمه)، شبدر، اسپاس، کپ سرخه (که همگی خوراک دام است)، بزغاله پزی (برای سوخت)، ارجن، بادام کوهی دو نوع، ترنجبین، اتاقی، کی کوج، بیدنجیل (دارویی)، قارچ، ناخونک، شویدی، سلمه، خلفه، کاکل، گندم، جو دوسر، ون، کاکوتی، کرفس آبی (تلخ و خوراکی نیست) و بابونه را نام برد.

با توجه به بحران کم آبی انتظار می رود مسئولان نسبت به تامین آب برای رونق کشت گیاهان دارویی در روستای باغ میران عزمی جدی داشته باشند تا با توجه به وفور گیاهان دارویی در این روستا، این قطب گیاهان دارویی به فراموشی سپرده نشود.

در صورت تامین آب مورد نیاز در روستا، حتی می توان بازاری برای تولید و پرورش گیاهان و کارخانه ای برای فرآوری و صادرات احداث کرد که بی شک اشتغالزایی خوبی به همراه خواهد داشت. 

آستان امامزاده سیدمحمد (علیه السلام) در روستای باغ میران

محمد شریفی یکی از نویسندگان کتاب های تاریخی درباره باغ میران چند روایت مطرح می کندکه البته اعتبار همه آنها به تایید نرسیده است؛ روایت اول حکایت از آن دارد که قافله ای متشکل از ۱۳ خانوار که ۳ خانوار آن از بنی هاشم و ۱۰ خانوار طایفه بنی اسد بودند، بعد از واقعه عاشورا به فرمان امام سجاد (ع) به سمت ایران و عراق رهسپار و با طی کردن مسافت طولانی به محل فعلی روستای باغ میران وارد شدند، پس از آن امام چهارم  فرمودندکه هر جا زیر زانوی شتران قافله، آب یا خون ظاهر شد، در آن محل سکنی گزینند، از این رو در روستای باغ میران  برای مدتی سکنی گزیدند.

 روایت دوم  این است که محل حرم ابا عبدالله حسین (ع) و یاران با وفای ایشان را،  حضرت امام حسین (ع) از قبیله بنی اسد خریداری کردند و وقتی قافله بنی اسد به محل باغ میران می رسند، مالک آن خانمی به نام هنده یا هندی بوده است که با آمدن آنان شگفت زده و سه دانگ آن را به ازای  هفتصد درهم به بنی اسد می فروشد و سه دانگ دیگر را به صورت وقف در اختیار شاهزاده سید محمد (ع) قرار می دهد که وجود چند اتاق در شرق قلعه کهن و مسجد خشت پوش مؤید این مسئله است.

روایت سوم حاکی است که ۳ خانوار بنی هاشم (میر اسماعیل، میر محمد، میر شرف الدین) در این روستا زندگی می کرده اند.

بعد از واقعه کربلا فامیل های باغ میران تبدیل به مظاهری، بنی اسدی، امین مظاهر، حاج امین و سپس امینی شده است.

نقل قول ها حکایت از آن دارد که طایفه فوق در باغ میران ساکن می شوند و نامه ای به امام چهارم (ع) ارسال می شود و در ادامه به منظور  هدایت آنها، محمد اصغر فرزند بلافصل امام چهارم (ع) به روستا عزیمت می کنند.

آستان امامزاده سیدمحمد (علیه السلام) در روستای باغ میران واقع شده است.

این بنا که زیربنای آن ۹۲۰ متر می باشد، تا سال ۱۳۶۵ ساختمانی با مصالح خشت و گل بود که به همت هیأت امناء و خیرّین بنای جدید آن ساخته شده است.

ارتفاع گنبد دو پوش امامزاده از کف ۲۲ متر می باشد و داخل حرم تازه ساز زیارتگاه ضریحی فلزی در ابعاد ۵/۲×۲ روی سنگ مزار امامزاده شریف قرار گرفته است.

آستان امامزاده سیدمحمد (علیه السلام) دارای ۴ رواق هشت ضلعی و ۴ درب ورودی است و داخل حرم نیز با آینده آیینه کاری و گچ بری تزیین خواهد شد.

در واقع باید اذعان داشت که روستای باغ میران قدمت تاریخی چند هزار ساله و پتانسیل و جاذبه های بسیار عالی دارد.

روباه، خرگوش و آهو در بیابان‌های روستای باغ میران

مساحت روستای باغ میران ۹۳ هکتار است که ۶۰ هکتار آن زمین زراعی و ۳۰ هکتار مسکونی است.

در حال حاضر اهالی ساکن در این روستا به شغل دامداری و کشاورزی و سایر اهالی مهاجر به صنایع برودتی اشتغال دارند.

از نظر علمی و فرهنگی اهالی باغ میران همچون خورشید تابناکی بر تارک تاریخی این روستا می درخشند، البته توانایی ها و ظرفیت های گسترده روستا براساس اقوال گذشتگان زیاد بوده و زبانزد خاص و عام است.

روباه، خرگوش و آهو در بیابان های روستای باغ میران یافت می شود که بر جذابیت های آن افزوده است.

در فاصله ۵.۲ متری زیر زمین و زیارتگاه چند چشمه جوشان آب زلال وجود داشته که مورد استفاده آب آشامیدنی روستا قرار گرفته است.

حمام تاریخی روستای باغ میران با ۱۱۰۰ سال  قدمت که در جنوب روستا قرار دارد، از جاذبه های آن به شمار می رود.

گفته می شود قنات های روستا دارای آب فراوان بوده و با سقف سنگی تا ۶ کیلومتر زمین کشاورزی را پوشش می داده، به همین دلیل باغ های فراوان و برج های زیادی در روستا وجود داشته که انگورها از برج ها آویزان و خشکبارزیادی در روستا تهیه می شده است.

شنیده ها حکایت از آن دارد که در گذشته به علت وفور آب، باغ میران آب روستای مورچه خورت را تأمین می کرده است اما متأسفانه در حال حاضر عدم بارندگی و برف باعث خشک شدن تعدادی از قنات ها و مشکل بی آبی شده است.

البته روستای باغ میران هم اکنون دارای ۳ رشته قنات به نام شکرقلی، سید میرزا، پاتوت سیاه (قنات مراد) است که فعلاً آب دارند، چشمه میر اسماعیلی نیز در دامنه کوهستان های شمال باغ میران مشهور است.

آب آشامیدنی مردم روستا از چشمه های آن ازجمله: چشمه خونی، اشکاب، شکرقلی، باغچه وقفی، چشمه امام زاده (استخر علی حسن) تأمین می شود.